Wielkopolska, jedno z najstarszych i najbardziej historycznie znaczących regionów Polski, zachwyca nie tylko bogatym dziedzictwem kulturowym, ale także wyjątkową kuchnią, która odzwierciedla lokalne tradycje i dostępność regionalnych surowców. Kuchnia wielkopolska to harmonijne połączenie prostoty z wyrafinowanymi smakami, które kształtowały się na przestrzeni wieków, łącząc wpływy różnych kultur i społeczności zamieszkujących ten obszar.
Śródziemnomorskie przyprawy i bogactwo mięsnych dań idą w parze z tradycyjnymi zupami, kluskami oraz słodkimi wypiekami, tworząc niepowtarzalne kompozycje smakowe. Lokalni producenci od wieków dbają o wysoką jakość składników, co sprawia, że potrawy przygotowywane w Wielkopolsce wyróżniają się autentycznym smakiem i bogatą historią. Ciesz się podróżą kulinarnej tradycji tego regionu, odkrywając produkty, które uczyniły Wielkopolskę sławnym miejscem na mapie polskiej gastronomii.
Wielkopolska słynie również z różnorodności swoich produktów regionalnych, które są wynikiem starannego wyboru najlepszych składników oraz zastosowania tradycyjnych metod przygotowania. Od mięsnych specjałów, przez aromatyczne zupy, aż po wyjątkowe desery – każdy element kuchni wielkopolskiej ma swoje unikalne miejsce na regionalnym stole. Ta zróżnicowana oferta kulinarna nie tylko przyciąga smakoszy, ale również pozwala na głębsze zrozumienie bogatej kultury i historii tego wyjątkowego regionu Polski.
Dania mięsne
Kaczka po wielkopolsku to aromatyczne danie, przygotowywane z kaczki pieczonej z jabłkami i doprawionej ziołami. Jabłka, umieszczone wewnątrz kaczki, nadają mięsu soczystości i wyjątkowego smaku. Tradycyjnie podawana jest z modrą kapustą i kluchami na łachcie, co tworzy harmonijną kompozycję smaków charakterystycznych dla regionu.
Golonka z grochem i kapustą to klasyczne danie z tuszy wieprzowej, peklowane i gotowane w warzywnym wywarze. Serwowana z grochem oraz kiszoną kapustą, stanowi sycący posiłek często podawany na wielkopolskich weselach oraz w lokalnych restauracjach. Golonka wyróżnia się delikatnym mięsem i bogatym smakiem, idealnie komponując się z tradycyjnymi dodatkami.
Kaczka po wielkopolsku
Kaczka po wielkopolsku to tradycyjne danie kuchni wielkopolskiej, które od lat cieszy się uznaniem zarówno w domowych kuchniach, jak i w lokalnych restauracjach. Charakteryzuje się wyjątkowym smakiem, który uzyskuje się dzięki starannemu przygotowaniu oraz użyciu świeżych, lokalnych składników.
Do przygotowania kaczki po wielkopolsku potrzebne są następujące składniki:
- Kaczka – 1 sztuka
- Cebula – 2 średnie
- Marchew – 1 sztuka
- Seler – kawałek
- Przyprawy: sól, pieprz, majeranek, liść laurowy
- Ocet balsamiczny – 2 łyżki
- Miód – 1 łyżka
- Olej roślinny – do smażenia
Przygotowanie kaczki po wielkopolsku rozpoczyna się od dokładnego oczyszczenia i przygotowania ptaka. Kaczkę należy natrzeć przyprawami, a następnie odstawić na kilka godzin, aby mięso dobrze przesiąkło aromatami. Warzywa, takie jak cebula, marchew i seler, kroi się w kostkę i podsmaża na oleju aż staną się miękkie.
Po podsmażeniu warzyw, kaczka jest umieszczana w naczyniu żaroodpornym razem z warzywami. Całość dusi się na małym ogniu przez około 2 godziny, aż mięso stanie się miękkie i soczyste. Na koniec dodaje się ocet balsamiczny oraz miód, które nadają potrawie charakterystyczny słodko-kwaśny smak.
Kaczka po wielkopolsku jest najczęściej podawana z tradycyjnymi dodatkami, takimi jak kluseczki śląskie, ziemniaki lub modra kapusta. Danie to doskonale sprawdza się podczas rodzinnych uroczystości oraz świąt, zachwycając gości swoim wyrafinowanym smakiem i aromatem.
Golonka z grochem i kapustą
Golonka z grochem i kapustą to jedno z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych dań kuchni wielkopolskiej, które od lat króluje na stołach zarówno podczas codziennych posiłków, jak i uroczystych okazji. To tradycyjne danie, łączące soczystą golonkę z aromatycznym grochem oraz kiszoną kapustą, symbolizuje bogactwo regionalnych smaków oraz dbałość o zachowanie kulinarnych tradycji przekazywanych z pokolenia na pokolenie.
Przygotowanie golonki z grochem i kapustą wymaga staranności oraz użycia wysokiej jakości składników. Golonka wieprzowa, najlepiej z części mięsistych, jest najpierw peklowana, a następnie długo gotowana w warzywnym wywarze, co pozwala osiągnąć delikatną konsystencję mięsa oraz pełen smak. Groch, najczęściej łuskany i duszony z dodatkiem warzyw oraz przypraw, stanowi doskonały dodatek, który uzupełnia bogactwo mięsa. Kiszoną kapustę przygotowuje się tradycyjnie, co nadaje jej charakterystyczny kwaśny posmak, który świetnie kontrastuje z mięsną słodyczą golonki.
Danie to jest nie tylko sycące, ale również pełne wartości odżywczych. Golonka dostarcza bogatych źródeł białka i żelaza, groch jest doskonałym źródłem błonnika oraz witamin z grupy B, a kapusta nie tylko wspomaga trawienie, ale również dostarcza witaminę C i K. Dzięki temu golonka z grochem i kapustą stanowi zrównoważony posiłek, który zaspakaja zarówno podniebienie, jak i potrzeby zdrowotne.
Wielkopolskie wersje tego dania różnią się nieco regionalnymi akcentami. W niektórych częściach regionu dodaje się do nich suszone śliwki lub cebulę, co wzbogaca smak i nadaje potrawie unikalny charakter. Tradycyjnie golonkę podaje się z kluskami na łachcie lub ziemniakami, które doskonale komponują się z gęstym sosem powstałym podczas duszenia mięsa.
Golonka z grochem i kapustą jest nieodłącznym elementem wielkopolskich wesel oraz innych uroczystości rodzinnych, gdzie stanowi symbol gościnności i rodzinnej tradycji. Jest również popularna w lokalnych restauracjach, które dbają o jej autentyczny smak, przygotowując ją zgodnie z wielopokoleniowymi recepturami. Dzięki swojej popularności i wyjątkowemu smakowi, golonka z grochem i kapustą nie tylko podkreśla bogactwo kuchni wielkopolskiej, ale również przyciąga smakoszy z różnych zakątków Polski i zagranicy.
Przygotowanie golonki z grochem i kapustą może być również inspiracją do eksperymentowania z dodatkami i przyprawami, dostosowując ją do indywidualnych gustów. Mimo to, nawet najmniejsze zmiany pozostawiają esencję tradycyjnego smaku, który czyni to danie tak wyjątkowym i uwielbianym przez mieszkańców Wielkopolski.
Zupy tradycyjne
Kuchnia wielkopolska obfituje w różnorodne i aromatyczne zupy, które są nieodłącznym elementem regionalnych stołów. Tradycyjne przepisy przekazywane z pokolenia na pokolenie gwarantują autentyczność smaków oraz wykorzystanie lokalnych składników.
Jedną z charakterystycznych potraw są ślepe ryby, znane również jako "rzadkie pyrki". Ta postna, ziemniaczana zupa jest przygotowywana na bazie świeżej włoszczyzny i dużej ilości ziemniaków. Jej delikatna konsystencja oraz subtelny smak sprawiają, że jest idealnym daniem na chłodne dni. Ślepe ryby często są zabielane śmietaną lub mlekiem, co dodaje im kremowej tekstury.
Kolejną tradycyjną zupą jest czernina, zwana także czarną zalewajką. To wyjątkowe danie wyróżnia się intensywnym, słodko-kwaśnym smakiem, osiągniętym dzięki dodatku świeżej krwi drobiowej oraz octu. Bogactwo smaku zawdzięcza również dodatkom takim jak suszone śliwki, jabłka i aromatyczne przyprawy. Czernina podawana jest najczęściej z kluseczkami lub łazankami, co stanowi doskonałe połączenie smaków i tekstur.
Obie zupy odzwierciedlają głębokie korzenie kulinarne regionu, łącząc prostotę składników z wyrafinowanymi technikami przygotowania. Dzięki temu zupy tradycyjne wielkopolskie nie tylko sycą, ale również zachwycają swoją niepowtarzalnością i bogactwem smaków, które są dumą lokalnej kuchni.
Ślepe ryby
Ślepe ryby to tradycyjna zupa rybna, która od wieków gości na stołach wielu regionów Polski. Jej nazwa może wydawać się zagadkowa, jednak ma głębokie korzenie historyczne związane z kulturą żywieniową naszych przodków.
Podstawą ślepych ryb jest świeża ryba rybna, taka jak karp czy pstrąg, która jest delikatnie gotowana w aromatycznym bulionie. Charakterystycznym elementem tej zupy jest brak wyraźnie widocznych kawałków mięsa, co nadaje jej nazwę "ślepe" – bez wyraźnych rybich elementów, tworząc jednolitą konsystencję.
- Składniki:
- Świeża ryba (karp, pstrąg)
- Warzywa: marchew, pietruszka, seler
- Przyprawy: liść laurowy, ziele angielskie, pieprz
- Zioła: koperek, natka pietruszki
- Bulion rybny lub warzywny
- Przygotowanie:
- Rybę dokładnie oczyścić, usunąć łuski i wnętrzności.
- Warzywa pokroić w kostkę i podsmażyć na oliwie.
- Dodać rybę do garnka z warzywami, zalać bulionem i dodać przyprawy.
- Gotować na wolnym ogniu przez około 1,5 godziny.
- Po ugotowaniu zupę przecedzić, aby uzyskać gładką konsystencję.
- Pod koniec doprawić do smaku świeżymi ziołami.
Ślepe ryby najlepiej smakują podawane z chrupiącym pieczywem lub świeżą bagietką. To danie nie tylko rozgrzewa w chłodne dni, ale także dostarcza wartości odżywczych, dzięki bogactwu ryb i warzyw użytych w przepisie.
Tradycyjne przygotowanie ślepych ryb przekazywane jest z pokolenia na pokolenie, zachowując autentyczny smak i aromat, które czynią tę zupę wyjątkową na tle innych potraw rybnych.
Czernina
Czernina, znana również jako czarna zalewajka, to jedna z najbardziej charakterystycznych zup tradycyjnych wielkopolskich, która wyróżnia się nie tylko intensywnym smakiem, ale także niezwykłą historią. Jej unikalny smak pochodzi z połączenia krwi drobiowej z innymi starannie dobranymi składnikami, co nadaje potrawie głębię i bogactwo aromatów.
Podstawowymi składnikami czerniny są świeża krew drobiowa, najlepiej kurze lub gęsie, która jest starannie oczyszczana i gotowana z dodatkiem octu, aby nadać zupie charakterystyczny słodko-kwaśny smak. Do tego dodaje się tradycyjne warzywa takie jak marchew, pietruszka, seler oraz cebula, które stanowią bazę dla aromatycznego wywaru. Często do czerniny dodaje się także suszone śliwki lub jabłka, które podkreślają naturalną słodycz potrawy.
Przyprawy odgrywają kluczową rolę w tworzeniu wyjątkowego smaku czerniny. Typowe zestawienie obejmuje liść laurowy, ziele angielskie, pieprz czarny oraz majeranek, które nadają zupie charakterystyczną, lekko pikantną nutę. Często zupę zagęszcza się mąką lub gotowanymi kluskami, dzięki czemu osiąga odpowiednią konsystencję i podkreśla bogactwo smaków.
Czernina jest tradycyjnie podawana z różnymi dodatkami, które wzbogacają jej smak i teksturę. Najczęściej serwowana jest z delikatnymi kluseczkami, łazankami lub krokietami, które doskonale komplementują gęsty i aromatyczny bulion. Czasami do zupy dodaje się również świeże zioła, takie jak natka pietruszki, które dodają świeżości i koloru potrawie.
Oprócz wyjątkowego smaku, czernina ma także bogatą historię i jest symbolem regionalnej tożsamości wielkopolskiej. Tradycyjnie przygotowywana podczas ważnych uroczystości i świąt, zupa ta jest nie tylko potrawą, ale także elementem kulturowego dziedzictwa regionu. Dziś czernina cieszy się popularnością nie tylko w Wielkopolsce, ale także w innych częściach Polski, gdzie jest doceniana za swój unikalny charakter i bogactwo smaków.
Kluski i placki
Kluski i placki są nieodłącznym elementem wielkopolskiej kuchni, wyróżniając się różnorodnością kształtów i sposobów przygotowania. Te tradycyjne potrawy często stanowią dodatek do mięsnych dań lub samodzielne danie, dostarczając różnorodnych smaków i konsystencji. Wśród najpopularniejszych klusek i placków w regionie wyróżniają się szagówki oraz plyndze.
Szagówki to poznańskie kluski krojone pod kątem, przygotowywane z ugotowanych i przecieranych ziemniaków, mąki oraz jajek. Po ugotowaniu, podawane są z podsmażoną cebulką, boczkiem i kiszoną kapustą, tworząc tradycyjne, sycące danie wielkopolskie. Charakterystyczny kształt oraz delikatna konsystencja szagówek sprawiają, że są one ulubionym dodatkiem do różnych mięsnych potraw.
Plyndze to ziemniaczane placki smażone na złocisty kolor, podawane na gorąco z kwaśną śmietaną i cukrem. Przygotowywane z surowych, startych ziemniaków wymieszanych z mąką i jajkami, są chrupiące na zewnątrz i miękkie w środku. Plyndze stanowią popularny element wielkopolskiego menu, zarówno jako przystawka, jak i danie główne, cenione za swoją prostotę i uniwersalność.
Szagówki
Szagówki to tradycyjne polskie kluski, które wyróżniają się charakterystycznym smakiem i teksturą. Podstawowymi składnikami szagówek są ziemniaki, cebula oraz mąka, co nadaje im elastyczne i jednocześnie delikatne ciasto, idealne do formowania. Po przygotowaniu, szagówki najczęściej są smażone na złoty kolor, co dodaje im chrupkości z zewnątrz, podczas gdy wnętrze pozostaje miękkie i puszyste.
Szagówki są niezwykle wszechstronnym daniem, które może być podawane zarówno jako dodatek do mięs, takich jak golonka czy kiełbasa, jak i jako samodzielne danie, często serwowane z sosem grzybowym lub cebulowym. Ich prostota przygotowania sprawia, że są popularnym wyborem na codzienne obiady, a jednocześnie na tyle uniwersalne, że nadają się także na specjalne okazje.
W zależności od regionu Polski oraz indywidualnych preferencji, szagówki mogą być wzbogacane dodatkowymi składnikami. Do ciasta można dodać zioła, takie jak majeranek czy tymianek, które podkreślają smak ziemniaków i cebuli. Inne warianty obejmują dodatek sera czy przypraw, co pozwala na eksperymentowanie z różnorodnymi kompozycjami smakowymi. Dzięki swojej prostocie i możliwości modyfikacji, szagówki pozostają cenionym elementem polskiej kuchni, ciesząc się nieustającym uznaniem zarówno w domach, jak i w restauracjach.
Płacu
Płacu to tradycyjny, ziemniaczany placek, który od lat jest nieodłącznym elementem wielkopolskiej kuchni. Charakteryzuje się on wyjątkową chrupkością na zewnątrz oraz miękkością i delikatnością w środku, co czyni go ulubionym daniem zarówno w domowych kuchniach, jak i w regionalnych restauracjach. Przygotowuje się go ze surowych, starannie startych ziemniaków, które miesza się z mąką i jajkami, tworząc gęstą masę idealną do formowania placków.
Proces smażenia płacu odbywa się na złocistym oleju, co nadaje mu charakterystyczny, apetyczny wygląd oraz intensywny smak. Podawany jest na gorąco, często z dodatkiem kwaśnej śmietany, która podkreśla jego delikatny smak, oraz lekkiego posypania cukrem, które dodaje przyjemnej słodyczy. Płacu może stanowić zarówno przystawkę, jak i danie główne, a jego uniwersalność sprawia, że doskonale komponuje się z różnorodnymi dodatkami, od tradycyjnych wędlin po warzywne surówki.
Wielkopolski płacu to nie tylko smaczne danie, ale również element regionalnej kultury kulinarnej, przekazywany z pokolenia na pokolenie. Jego przygotowanie wymaga nie tylko odpowiednich składników, ale także wprawy i troski, co sprawia, że jest on symbolem domowego ciepła i tradycji. Wielu mieszkańców regionu z dumą prezentuje swoje przepisy na płacu podczas lokalnych festynów i targów, podkreślając tym samym jego znaczenie w społeczności.
Dzięki swojej prostocie i wszechstronności, płacu zyskał popularność również poza granicami Wielkopolski, stając się docenianym smakołykiem w całej Polsce. Jego niepowtarzalny smak oraz możliwość modyfikacji zgodnie z własnymi preferencjami sprawiają, że jest on chętnie wybierany przez smakoszy poszukujących autentycznych i tradycyjnych dań regionalnych.
Słodkie wypieki
Słodkie wypieki wielkopolskie to prawdziwa uczta dla podniebienia, łącząca tradycję z unikalnymi smakami regionu. Wyroby cukiernicze z Wielkopolski wyróżniają się nie tylko doskonałą jakością składników, ale także starannym wykonaniem, które przekazywane jest z pokolenia na pokolenie. Wśród najsłynniejszych słodkości regionu znajdują się Rogale marcińskie oraz Andruty kaliskie, które stały się symbolami wielkopolskiej cukierni.
Rogale marcińskie to tradycyjne pochodzące z Poznania wypieki, które są nieodłącznym elementem obchodów dnia Świętego Marcina. Ich charakterystyczny, półksiężycowy kształt oraz bogate nadzienie z białego maku, orzechów, rodzynek i skórki pomarańczowej sprawiają, że są one nie tylko smaczne, ale także estetycznie wyjątkowe. Rogale marcińskie są przygotowywane według ściśle tajemniczej receptury, która gwarantuje ich niepowtarzalny smak i aromat. Tradycja wypiekania rogali sięga XIX wieku, a do dziś są one cenione zarówno przez mieszkańców, jak i turystów odwiedzających region.
Andruty kaliskie to cienkie, kruche wafle, które od XIX wieku zdobią stolice regionu – Kalisz. Ich lekka, słodka struktura oraz delikatny smak sprawiają, że są one idealnym dodatkiem do kawy czy herbaty. Andruty kaliskie wyróżniają się wyjątkową chrupkością oraz estetycznym wyglądem, często ozdobione są lukrem lub drobnymi dodatkami cukrowymi. Wypiekane tradycyjnie w lokalnych piekarniach, andruty kaliskie są doceniane za swoją prostotę i jednocześnie wyrafinowany charakter. Są one nie tylko popularnym przysmakiem dnia codziennego, ale również cennym elementem regionalnych świąt i uroczystości.
Oba te wypieki stanowią nieodłączny element wielkopolskiej kultury kulinarnej, łącząc w sobie tradycję, lokalne składniki i unikalne receptury. Ich smak i wygląd przyciągają zarówno mieszkańców regionu, jak i gości, którzy pragną odkryć autentyczne smaki Wielkopolski. Słodkie wypieki, takie jak Rogale marcińskie i Andruty kaliskie, są doskonałym przykładem tego, jak lokalne tradycje mogą tworzyć wyjątkowe i cenione produkty, które przetrwały próbę czasu.
Rogale marcińskie
Rogale marcińskie, zwane również rogalami świętomarcińskimi, to tradycyjne polskie wypieki, które od wieków są nieodłącznym elementem obchodów Święta Świętego Marcina 11 listopada. Ich charakterystyczny kształt i bogaty smak sprawiają, że cieszą się one nieustanną popularnością zarówno wśród mieszkańców, jak i turystów odwiedzających Polskę w tym okresie.
Historia rogali marcińskich sięga średniowiecza, kiedy to na terenach Łużyc, dziś zachodniej części Polski, zaczęto piec te wyjątkowe wypieki. Przepis na rogale został przekazany przez czeskich żeglarzy, którzy zainspirowani lokalnymi tradycjami postanowili dodać własny akcent, tworząc unikalną wersję tego słodkiego specjału.
Podstawowym składnikiem rogali marcińskich jest drożdżowe ciasto, które po odpowiednim wyrabianiu i narastaniu jest formowane w charakterystyczny kształt przypominający półksiężyc. Tworząc rogal, piekarz stawia na precyzję i dbałość o szczegóły, co gwarantuje nie tylko estetyczny wygląd, ale także doskonałą konsystencję wypieku.
- Składniki: mąka, masło, cukier, mleko, jajka, drożdże, sól oraz aromatyczne dodatki takie jak wanilia czy skórka cytrusowa.
- Nadzienie: tradycyjnie rogale są nadziewane białym makiem, ale coraz częściej spotyka się również wersje z konfiturą śliwkową, jabłkową czy czekoladową.
- Dekoracja: po upieczeniu rogale są posypywane cukrem pudrem lub polane lukrem, co dodaje im słodkiego wykończenia.
Rogale marcińskie nie tylko smakują wyśmienicie, ale również stanowią ważny element dziedzictwa kulturowego Polski. Ich przygotowanie to nie tylko proces kulinarny, ale także sposób na pielęgnowanie tradycji i integrację społeczności lokalnych. W wielu regionach organizowane są konkursy na najpiękniej wypieczone rogale, co dodatkowo podkreśla ich znaczenie w kulturze polskiej.
Współcześnie rogale marcińskie można znaleźć w większości piekarni i cukierni podczas listopadowych dni, a ich popularność nie słabnie mimo zmieniających się trendów kulinarnych. Osoby odwiedzające Polskę w tym okresie nie mogą oprzeć się pokusie spróbowania tego wyjątkowego przysmaku, który łączy w sobie tradycję, smak i historię.
Andruty kaliskie
Andruty kaliskie to nie tylko wyśmienite słodkości, ale także ważny element dziedzictwa kulturowego regionu wielkopolskiego. Ich historia sięga XIX wieku, kiedy rozpoczęto produkcję tych delikatnych wafli w małych piekarniach miasta Kalisz. Od tamtego czasu andruty kaliskie stały się symbolem lokalnej tradycji cukierniczej, docenianym zarówno przez mieszkańców, jak i odwiedzających region turystów.
Podstawowymi składnikami andrut kaliskich są mąka, masło, jajka oraz cukier, które są łączone w precyzyjny sposób, aby uzyskać charakterystyczną cienką i kruchą konsystencję. Ciasto jest wykrawane w formie okrągłych lub podłużnych placków, które następnie są pieczone w tradycyjnych piecach, co nadaje im unikalny smak i aromat. Po upieczeniu andruty są często dekorowane lukrem, cukrem pudrem lub drobnymi dodatkami cukrowymi, co dodatkowo podkreśla ich estetyczny wygląd.
Produkcja andrut kaliskich to proces wymagający precyzji i doświadczenia. Każdy etap, od przygotowania ciasta po finalne dekorowanie, jest wykonywany z dbałością o najwyższą jakość. Wiele piekarni w Kaliszu strzeże swoich receptur jako tajemnic rodzinnych, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Dzięki temu andruty kaliskie zachowują autentyczny smak, który wyróżnia je na tle innych regionalnych wypieków.
Andruty kaliskie odgrywają istotną rolę podczas lokalnych świąt i uroczystości. Są nieodłącznym elementem stołów podczas świąt Bożego Narodzenia, Wielkanocy oraz innych ważnych wydarzeń, gdzie podkreślają wyjątkowość okazji swoją obecnością. Ponadto, andruty kaliskie są popularnym wyborem na pamiątkę dla turystów, którzy chętnie zabierają je ze sobą, aby dzielić się smakiem wielkopolskiej tradycji z bliskimi.
Współcześnie andruty kaliskie cieszą się nieustającym zainteresowaniem, zarówno na rynku krajowym, jak i zagranicznym. Nowoczesne piekarnie eksperymentują z różnorodnymi smakami i dekoracjami, wprowadzając do tradycyjnych receptur innowacyjne elementy, które przyciągają nowych smakoszy. Mimo tych zmian, nadal kładzie się nacisk na zachowanie pierwotnej receptury i jakości, co gwarantuje, że każda andruta kaliskie pozostaje wierna swoim korzeniom.
Andruty kaliskie to doskonały przykład na to, jak tradycyjne wypieki mogą łączyć się z nowoczesnymi trendami, tworząc produkty, które są zarówno eleganckie, jak i pełne smaku. Ich niepowtarzalny charakter sprawia, że są one nie tylko smaczną przekąską, ale także nośnikiem historii i kultury regionu wielkopolskiego, będąc jednocześnie dumą dla lokalnych piekarzy i producentów.